Maska na każdą okazję.

Witajcie :)

Dziś napiszę post, o czymś co rzuca mi się w oczy od kilku lat mojego życia na planecie nazwanej Ziemią. O czymś co denerwuje mnie do granic możliwości i na czym sama siebie przyłapuję. Wiecie o co chodzi?

O zakładanie masek.

 Dokładniej wszystko ujmując - o bycie kimś kim się nie jest. O to, że udajemy, by spodobać się innym. O to, że w pogoni za sympatią tracimy siebie.

Podchodzimy do znajomych ze sztucznym uśmiechem, zgadzamy się z każdym ich słowem, stajemy się ich ,,przydupasami" bez własnego zdania. Dołączamy do miliarda innych klonów, które marząc o lepszym świecie utraciły cząstkę własnego ,,JA".

,,Ludzie nie rodzą się dobrzy albo źli. Rodzą się z pewnymi skłonnościami, ale liczy się sposób, w jaki żyją. I to, jakich ludzi poznają." - Cassandra Clare

Zakładając maski stajemy się gliną. Dopasowującą się do rąk garncarza. I jeżeli zostaniemy, że tak to nazwę, tak wypieczeni to koniec. Maskę trudno tak po prostu wyrzucić. Bo bez niej czujemy się nadzy.

,,Cza­sami wy­daje nam się, że mie­szka w nas
dwóch różnych ludzi. Je­den, który wszys­tko dos­ko­nale czy­ni i te­go człowieka pre­zen­tu­jemy światu. Jest też i ten dru­gi, które­go się wstydzi­my, i te­go uk­ry­wamy.
W każdym człowieku is­tnieje coś ta­kiego jak wewnętrzny dy­sonans i niespójność. Każdy chciałby być dob­ry, a je­dynie do­konu­je czynów, których sam często nie rozumie." - Phil Bosmans (fragment)

I żyjemy tym nijakim życiem, robiąc rzeczy niezgodne z nami samymi.

,,W głębi duszy zda­jemy so­bie sprawę z włas­nej głupo­ty, a poświęca­my zbyt wiele cza­su al­bo na uk­ry­wanie te­go, al­bo na udo­wad­nianie, głównie so­bie, że tak nie jest. " - Jonathan Carroll

Czasem zastanawiam się skąd biorą się owe maski. Dochodzę do wniosku, że ludzie wstydzą się samych siebie i wytwarzają nową postać. 

,,Nie sztu­ka po­kochać maskę czy rolę, którą ona wokół siebie tworzy, tyl­ko aktorkę..." -nieznany *

Tworząc siebie od nowa, kłamiemy. Samemu sobie, ludziom wokoło. A największą zdradą, jest zdradzić siebie. 

,,Kłam­stwo nie sta­je się prawdą tyl­ko dla­tego, że wie­rzy w nie więcej osób." - Oscar Wilde

,,Od­bierz prze­ciętne­mu człowieko­wi je­go kłam­stwo życia, a wziąłeś mu za­razem całe szczęście. "

-Henryk Ibsen

I żyjemy z tym tydzień, miesiąc, rok, całe życie. Teoretycznie jesteśmy najszczęśliwszymi ludźmi na świecie. Mamy wszystko - przyjaciół, uwagę innych, rolę. Jednak zyskujemy to wszystko poprzez jeden wielki scenariusz, spisany kłamliwą, a zarazem tchórzliwą ręką odłamku prawdziwego człowieka. Okrucha potłuczonej, glinianej misy.

*Nie znam autora tego cytatu, jednak podam link do strony gdzie go znalazłam.

http://szukaj.cytaty.info/mysli/maska.htm

Zdjęcia: Ola z arte-olaa.blogspot.com